Mill pokušava osnovni princip utilitarizma spasiti oslobađajući ga jednostrane kvantitativne određenosti.
I ranije su utilitaristi priznavali višu vrijednost duhovnim zadovoljstvima nad tjelesnima, ali su tu višu vrijednost svodili na kvantitativni moment (po njima su duhovna zadovoljstva vrijednija jer su trajna, a intenzivnija-kvantitativna određenost). Oni su suštinski kvalitativnu razliku svodili na kvantitativnu. Mill upravo ističe kvalitativnu stranu duhovnog zadovoljstva čiji viši rang proizlazi iz činjenice da je iz tog zadovoljstva specifično ljudskog roda je to što sprječava jedno više ljudsko biće da živi životom nižeg duhovnog bića makar imao sva tjelesna zadovoljstva. To je ljudsko dostojanstvo! Po Millu sreća jeste sreća u dostojanstvu i ona se mjeri dostojanstvom.